ചിത്രശലഭങ്ങള്‍

                                                           നമുക്ക് കൂട്ട് കൂടാം സ്നേഹിക്കാം..

പറക്കാം ആകാശത്തിലെ പറവകളെ പോലെ..

ആഗ്രഹങ്ങളില്ലാതെ അതിരുകളില്ലാതെ ബന്ധനങ്ങളില്ലാതെ.. 

മിഴികളില്‍ വര്‍ണങ്ങള്‍ നിറക്കാം ..

യാഥാര്‍ത്യത്തിന്റെ കനലില്‍ ചിറകുകള്‍ അറ്റുപോകും വരെ..

കൈയൊപ്പ്‌

ആരില്‍ നിന്നോ എനിക്ക് കിട്ടിയ സ്നേഹമാണ് ഞാന്‍ നിനക്ക് തന്നത്.. 

അത് നിന്നില്‍ നിന്ന് മറ്റൊരാളിലേക്ക്.. 

അങനെ പകര്‍ന്നു നല്‍കുന്ന സ്നേഹമാണ് ഈ ലോകത്തെ തന്നെ നിലനിര്‍ത്തുന്നത്.. സ്നേഹത്താല്‍ ബന്ധിക്കാം നമ്മുടെ ചുറ്റും ഉള്ളവയെല്ലാം..

 മണ്ണിനേം മരങ്ങളെയും, 

പൂക്കളെയും പുഴുക്കളെയും,  

നാടിനെയും സഹജീവികളെയും ,

എല്ലാം.. 

കാറ്റിനോടൊപ്പം

വീശി അലയുമിളം തെന്നലായ് ഒരു ദിനം യാത്ര പോകെ  .
നെല്‍കതിരിലുടെ    ഈണത്തില്‍ മൂളിയീ,
ഹരിതമാം മണ്ണിന്‍ മണമറിഞ്ഞും..
ഈറനാം പൂവിന്‍റെ മധു നുകരുമാ,
ഭ്രമരത്തിന്‍ കാതില്‍ കിന്നരിച്ചും..
കളകളം കൊഞ്ചി ഒഴുകും പുഴയുടെ,
ഗീതത്തില്‍ ഞാനും താളമിട്ടു.
വെള്ളിമേഘങ്ങളെ തള്ളിയകറ്റി, 
കണ്ണഞ്ചും കിരണത്തെ പുറത്തെടുത്തു..
കൂട്ടുക്കൂടി കൂടണയും കുഞ്ഞി,
പറവകല്‍ക്കൊപ്പം പറന്നു പറന്നു..
കടലലകളില്‍ മുങ്ങി താഴുമര്‍ക്കന്‍റെ,
കുങ്കുമവര്‍ണ്ണം കവര്‍ന്നെടുത്തു ..
തിങ്ങി നിറയും നിശബ്ധതമാം ഇരുളിന്‍,
മനമെന്തിനോ മൂകമായി കേഴുന്നു..
പെയ്തൊഴിയാന്‍ കൊതിച്ചൊരു മഴമേഘബാഷ്പ്പമായ്  
വീനളി  മഴത്തുള്ളിയായ് ..
മണ്ണിന്‍ മാറില്‍ മയങ്ങും നേരം ..

മനമെന്ന സത്യം